Kiyomizudera – „Świątynia Czystej Wody”

Brama Niomon (po lewej). Brama Seimon (po prawej)

Wsiadamy do autobusu i odjeżdżamy, zostawiając Złoty Pawilon za sobą. Kierujemy się w stronę innej bardzo znanej Świątyni – Kiyomizudera. Po drodze możemy podziwiać Kyoto w godzinach szczytu, jak również wspaniałe widoki natury wtopionej w miejski krajobraz. Na miejscu oprócz turystów z zagranicy „królują” autokary ze szkolnymi wycieczkami, które zalały cały parking. Stąd udajemy się pieszo pod górę, dzielnicą Higashiyama-ku. Niegdyś wierzono, że wzgórza, na których rozciąga się dzielnica chroniły Kyoto przed złymi duchami. Dlatego też wybudowano tutaj wiele chramów i świątyń. Dzisiaj jest to jedna z najlepiej zachowanych dzielnic, w której oprócz sklepów z pamiątkami znajdują się restauracje i małe kawiarenki. Można się tutaj poczuć jak w dawnym Kyoto. Sklepy jak i restauracje otwarte są zazwyczaj od 9 rano do godziny 18. Wyjątkiem jest Święto Hanatoro w marcu, trwające 10 dni, kiedy ulice oświetlone są przez tysiące latarni, a tutejszy handel kwitnie do późnych godzin wieczornych.

Zatłoczona Higashiyama.

Na każdym rogu czyha pokusa w postaci sklepów, a każdy przysmak warty jest posmakowania.

Brama Seimon i trzypiętrowa pagoda.

Pawilon Zuigu-do.

Las, który wyglądem przypomina mi brokuły.

 

Koyasu Pagoda, niestety w renowacji.

Pawilon główny Hondo.

Widok z werandy na Kyoto.

Unikalna konstrukcja drewniana, odporna na trzęsienia ziemi.

Wejście do Świątyni Jishu.

Okunishito-mikoto - Japoński Bóg miłości i swatania. Stojący obok królik jest posłańcem miłości. Na pierwszym planie mój przyszły mąż.

Shusajin - jeśli mamy jakieś życzenia związane z miłością to właśnie tutaj możemy prosić o ich spełnienie.

Haraedo no Ōkami bóstwo oczyszczające umysł i ciało.

Kamienie miłości.

Sesja fotograficzna z Japonkami.

Zakątek Daikoku - jesdengo z Siedmiu Bogów Szczęścia.

Zwiedzając dalszą część Kiyomizudery przenosimy się do wschodniej części gdzie znajduje się Pawilon Okunin, który jest jakby małą kopią Pawilonu Głównego (Hondo). Poniżej Okunin spływa wodospad Otowa, do którego schodzimy schodami. W tym miejscu oddawana jest cześć bóstwu Fudo-myo-o, wymierzającemu karę za zło. Woda z wodospadu często nazywana jest „Konkjiki-sui” (złota woda). Odwiedzający piją wodę, gdyż wierzą, że ma ona lecznicze działanie. Fontanna ma trzy strumienie wody, każdy z nich ma inne właściwości: przedłużające życie, powodzenie w miłości oraz sukces w nauce. Można oczywiście napić się z wszystkich trzech, ale jest to uważane za objaw chciwości. Żeby się napić musieliśmy niestety ustawić się w nie małej kolejce. Ale być tu i nie napić się z źródła długowieczności to tak jakby być w Paryżu i nie zobaczyć Wieży Eiffla. Szczerze to nie wiem, z którego źródła piłam wodę. Nie było czasu na wybór bo za nami chętnych do spożycia „magicznej wody” było dużo. Efektu niestety nie poczułam, ale wiara czyni cuda, więc może … .

Pawilon Okunin

Wodospad Otowa (widok z werandy).

Pawilon Amidado.